- หน้าแรก
/
- รูป เขาหลวงสุโขทัย
ภาพปก
ความสุขแนวดิ่ง“บางครั้งการออกเดินทางท่องเที่ยวหรือทำกิจกรรมเพื่อหาประสบการณ์ใหม่ๆ
ก็ไม่จำเป็นว่าจะต้องออกไปยังสถานที่ที่ยังไม่เคยไปเสมอหรอกน่ะ”
...ผมเชื่อว่าอย่างนั้น
.
.
คือการได้มีโอกาสกลับมายังที่เดิมๆ
สถานที่ซ้ำๆ มันก็สามารถให้ประสบการณ์ใหม่ๆ กับเราตลอดน่ะ เพราะด้วยเหตุผลของแล้วแต่ฤดูกาลที่เราอยู่ เหตุการณ์ที่เราเจอ สภาพจิตใจที่เราเป็น และอายุของเราในตอนนั้นต่างหากล่ะที่ทำให้เราได้สัมผัสและได้ประสบการณ์แปลกใหม่ ต่างจากครั้งเดิมๆ ที่เคยผ่านมาเสมอ
.
.
เหมือนอย่างเขาหลวงสุโขทัยเหมือนกัน (ต้องบอกสุโขทัยต่อท้าย เพราะชื่อเขาหลวงนั้นมีหลายที่มากๆ ต้องระบุนิดหน่อย เดี๋ยวจะงงกันว่ามันเขาหลวงที่ไหนหว่าา เพชรบุรีหรือนครศรีธรรมราชกันน่ะ...) มันโดนอยู่แล้วล่ะ มากี่ครั้งๆ แต่มันก็จะแตกต่างกันทุกครั้งนะที่มา เหมือนอย่างตอนมาเที่ยวที่นี่ครั้งแรกเมื่อตอนอายุแปดขวบ เท่าที่จำได้ก็จะรู้เพียงแค่ว่า เอ่อมีลำธารเย็นๆ ให้ผมได้นอนแช่ตูดเล่นนะเว้ย คือมีมุมมองแค่นั้นจบ
.
.
แต่พอได้กลับมาอีกทีตอนอายุสิบหก
ก็จะได้มุมมองว่าที่นี่มันมีไรให้เที่ยวเยอะดีนะ คือ ครบทุกรสชาติของการเที่ยวธรรมชาติ แต่ในส่วนพาร์ตกลางวันนี่ลืมไปเลย คือไม่ได้เที่ยวไรซักกะอย่าง เพราะมัวแต่แฮงก์ มึนๆ หรืออะไรก็แล้วแต่จากกิจกรรมกลางคืน
.
.
ในทางกลับกัน
พอผมกลับมาเยี่ยมเยือนที่นี่ตอนที่ตัวเลขของอายุมากขึ้น กิจกรรมดริ้งกลางป่ารอบกองไฟกลางคืนแบบนั้นมันไม่มีแล้ว ผมก็เพิ่งจะมาสัมผัสได้ว่า
เอ่อ...ที่นี่มีมะขามป้อมเปรี๊ยวจี๊ดอร่อยๆ ให้เดินกินเยอะเนอะ พระอาทิตย์ตกดินที่นี่มีสองที่ให้ได้ดูน่ะ หรือมีก้อนหินรูปปลาวาฬให้ได้ถ่ายคู่ตอนพระอาทิตย์ขึ้นไรเงี๊ยะ คือ มันก็เป็นการไปได้เห็นในอีกด้านที่เราไม่เคยเห็น
.
.
ด้วยเหตุนี้เอง...
ตอนนี้เลยเกิดอาการอยากกลับไปซ้ำที่เดิมหมดเลยทุกที่ที่เคยไปมาเมื่อตอนวัยรุ่นหรือที่ผ่านมา
เพราะผมคิดว่า ถ้าได้ไปอีกทีตอนนี้ผมก็คงจะได้เห็นเสน่ห์อื่นๆ ที่ผมมองไม่เห็นในครั้งแรกที่ผมไปแน่ๆ คือ ตอนนั้นผมหรือเราอาจจะมีมุมมองด้านเดียว อย่างเดียว แต่พอพวกเราสะสมประสบการณ์มากขึ้น อายุที่สูงขึ้น
เราก็จะเห็นความสวยงามของต้นไม้ที่ขึ้นเต็มจนเป็นป่า ดอกไม้ริมทางเดินที่หลากสี ความสวยงามของทุ่งหญ้าสีทอง ซึ่งตอนนั้นเราก็จะมองว่ามันไม่เห็นมีอะไรเลย อาจเป็นเพราะเราติดเทคโนโลยี กิจกรรมหรือติดแสงสีที่มาจากชีวิตประจำวันในชุมชนหรือเมืองที่เราอาศัยอยู่ จึงมองข้ามความสวยงามของธรรมชาติ
.
.
เหมือนกับการกลับมาเขาหลวงสุโขทัยในครั้งล่าสุดนี้ ผมรู้สึกว่าผมหลงรักมันมากขึ้นน่ะ
มีความสุขกับมันมากขึ้น มันจึงเป็นที่มาของคำว่า “ความสุขในแนวดิ่ง”
.
.
ดังนั้น...ผมจึงเชื่อว่า ถ้าผมยังมีเรี่ยวแรงเหลือพอที่จะกลับมาพิชิตยอดเขาแห่งนี้ ณ. ตอนอายุ 40 ได้อีกครั้ง ผมก็คงมีมุมมองใหม่ๆ ของที่นี่มาเล่าสู่กันฟังได้อีก
0 Like0 Comment
