ก๋วยเตี๋ยวปายฟ้า (Paifah Noodle)

“พอทีนะคุณ การุณผู้ชายเถิดหนา.... อย่าคิดเอาความโสภา พร่าหัวใจผู้ชาย คุณสวยคุณเด่น ใครเห็นเป็นต้องงมงาย อดรักคุณนั้นไม่ได้ ยอมตายแทบเบื้องบาทคุณ ...” บทเพลง “พอหรือยัง” ของศรคีรี ศรีประจวบ กำลังบรรเลงกล่อมขณะนั่งรับประทานก๋วยเตี๋ยวหมูต้มยำชามอร่อย (ตกลงผมแก่แล้วใช่มั้ย) มันช่างสร้างบรรยากาศอันสุนทรีที่หาได้ยากยิ่งจากร้านก๋วยเตี๋ยวอื่น ๆ .. กับร้านนี้ที่ผมอยากชวนทุกท่านมาลองชิม “ปายฟ้า” ร้านก๋วยเตี๋ยวสุดคลาสสิคระดับ Top Chart & Best Recommended ว่ากันไปนั่น จริงๆ ร้านนี้ดี ร้านนี้เด่นอย่างไร ไปดูกัน ... แค่เพียงเห็นหน้าร้านแว่บแรก ด้วยเซ้นส์ของนักชิมตัวยงอย่างผมแล้ว ต้องมีอะไรดีๆ ซ่อนอยู่แน่ๆ ร้านแลดูเก่าๆ เล็กๆ ตั้งอยู่บริเวณหน้าวัดร่ำเปิงแห่งนี้ มีลูกค้าหมุมเวียนมาอย่างไม่ขาดสาย มองเผินๆ ก็ร้านก๋วยเตี๋ยวธรรมดานี่แหละ แต่ความพิเศษเริ่มต้นขึ้นตั้งแต่บริเวณหน้าร้านที่เป็นเคาน์เตอร์ปรุงก๋วยเตี๋ยว กับพี่เจ้าของร้านผู้หญิงหน้าดุ(แต่โคตรใจดี) กำลังง่วนกับการทำ การปรุงก๋วยเตี๋ยวตามใบสั่งที่อยู่ตรงหน้า ใบสั่งที่ต้องมี “กติกา” นิดหน่อยสำหรับลูกค้าว่า หากจะกินอะไรก็เขียนลงในสมุดฉีก (แต่ห้ามฉีก) เอาสิ.. เขียนเสร็จแล้วให้ดูผังเบอร์โต๊ะตามนั้น ระบุเบอร์โต๊ะให้ด้วย ไม่เช่นนั้นอดกินจะหาว่าไม่บอก นี่คือความคลาสสิคแรก ความคลาสสิคต่อมาที่เราจะได้พบเจอ เมื่อเดินเข้ามาบริเวณในร้าน ก็คือการตกแต่งที่เหมือนกับเราได้อยู่ในพิพิธภัณฑ์ศิลปินดารานักร้องรุ่นเก่าสมัยพ่อกับแม่เราวิ่งเล่นอยู่กลางทุ่งนานั่นแหละ ภาพของราชินีลูกทุ่ง พุ่มพวง ดวงจันทร์มีนับสิบๆ แขวนเรียงรายตามข้างฝา รวมถึงภาพศิลปินรุ่นเปิดกรุอีกนับร้อยที่พอจะเดาได้บ้าง ไม่ได้บ้าง ติดอยู่เกือบทุกมุมในร้าน ..ของประดับตกแต่งแบบโบราณที่หาดูได้ยากยิ่งในสมัยนี้ กับโต๊ะอีกประมาณ 6-7 โต๊ะสำหรับรองรับลูกค้าในจำนวนไม่มากนัก เคล้ากับเสียงเพลงเก่าอารมณ์เดียวกับที่ผมได้บรรยายไปตั้งแต่ต้น ขณะนั้นเวลาประมาณเที่ยงครึ่ง ลูกค้าเต็มร้านครับ ตาเหลือบแลหาที่นั่ง ไม่มีโต๊ะว่างสำหรับผมและคนรู้ใจ มองไปเห็น “พี่โต๊ะ 3” นั่งอยู่คนเดียว เลยขออนุญาตไปนั่งแจมด้วยเลย สั่งอาหารเป็นที่เรียบร้อย ที่เหลือก็เพียงนั่งรอ .. ที่นี่มีน้ำดื่มบริการฟรี แน่นอนครับต้องตักเอง แต่ไหน ๆ มาแล้วผมก็ไม่วายสั่ง””ซิกเนเจอร์ดริงค์” ของที่นี่มาลองซะหน่อย “ชาเย็นตานี” เห็นชื่อแว่บแรก ผมพาลนึกถึงกล้วยตานี นางตานีโน่นเลย จริง ๆ แล้วเป็นคำย่อมาจาก “ปัตตานี” ซึ่งเป็นจังหวัดบ้านเกิดของเจ้าของร้านครับท่าน แกย้ายมาหากินที่นี่ตั้งแต่ปี 51 เรื่อยมาจนถึงวันนี้... ระหว่างนั่งรอก๋วยเตี๋ยวไป ก็นั่งชื่นชมกับบรรยากาศและนศ.มช.ไป กริ๊วววว และแล้วภายในเวลาไม่กี่ในที “บะหมี่ต้มยำพิเศษ” “เล็กต้มยำพิเศษ” ก็มาตั้งอยู่ที่หน้าผมและคนรู้ใจ พร้อมกับ “ชาเย็นตานี” ว่าแล้วก็ลุยโลดดดดด น้ำซุปก๋วยเตี๋ยวหอมหวานเข้มข้นด้วยพริกและถั่วลิสงบดตามสไตล์ของก๋วยเตี๋ยวหมูต้มยำ กับเส้นที่ลวกมาได้อย่างนุ่มพอดี มีหมูแดงหั่นบางๆ พร้อมลูกชิ้น และปลาแผ่น ที่ขาดไม่ได้ในชามและห้ามพลาดที่จะชิม คือ หมูบะช่อปรุงรส ปั้นมาเป็นก้อนพอดีคำซึ่งเป็นสูตรพิเศษของที่นี่ หวาน นุ่ม ละมุนลิ้นอย่างบอกไม่ถูก ทุกอย่างช่างเหมาะเจาะและลงตัวจริงๆ กับก๋วยเตี๋ยวชามนี้ ไหน ๆ ก็มาลองแล้ว ก็ไม่พลาดเมนูข้าวของที่นี่ ซึ่งหมุนเวียนไปในแต่ละวัน และวันพุธ “ข้าวไม่มีขาย” ตามป้ายบอก วันนี้ที่ผมมาชิมเป็นวันจันทร์ มีเมนู “ข้าวคลุกเคย” (กะปิ) ว่าแล้วก็จัดไปอย่าให้เสีย ขอบอกว่าตั้งแต่กินข้าวคลุกกะปิมา ที่นี่เริ่ดสุดๆ ด้วยเครื่องที่มาครบในจาน ทั้งหมูหวานที่หวานถึงเครื่อง พริกขี้หนูสด ไข่ทอด หอมแดง กุนเชียง และมะม่วงสับ โอ้ยยย อิ่มกันไป กับราคาเพียง 30 บาท พูดถึง “ชาเย็นตานี” จะไม่บรรยายสรรพคุณก็กระไรอยู่ ... ให้ท่านลองนึกถึงรสชาติชานมนั่นแหละ แต่มันมีกลิ่นหอมๆ เจือๆ ของอะไรสักอย่างคล้าย ๆ เครื่องเทศ (เดาเอา) มาพร้อมกับรสชาติหวาน (ไปนิด) เพราะส่วนตัวผมไม่ค่อยกินหวาน แต่ก็อร่อย แปลกและอยากแนะนำให้ลองชิม เบ็ดเสร็จก๋วยเตี๋ยวพิเศษ 2 ชาม ข้าว 1 จาน ชาเย็น 2 แก้ว ... ค่าเสียหาย 130 บาท อิ่มจนแทบคลานออกจากร้าน พร้อมกับความสุขที่ โค-ตะ-ระ อิ่มเอม อย่างยิ่งยวด กินเสร็จจะเดินเข้าวัดก็ไม่ขัดศรัทธา เพราะอย่างที่บอกร้านนี้เค้าอยู่หน้าประตูวัดกันเลย เส้นทางนั้นหาไม่ยาก หากใครรู้จักซอยวัดอุโมงค์(หลังมช.) ก็เข้าซอยมาตามถนนหลัก ประมาณสัก 2 กม. ก็จะเจอวัดร่ำเปิง ร้านตั้งอยู่หน้าวัดพอดิบพอดีครับ จอดรถสะดวกมากๆ ส่วนใครที่จะใช้ GPS หรือ google หาเส้นทางล่ะก็ ให้พิมพ์ วัดร่ำเปิง อ.เมือง เชียงใหม่นะครับ ไม่เช่นนั้นอาจจะไปโผล่แถววัดร่ำเปิง อ.แม่แตง ก็ตัวใครตัวมันล่ะครับ