เรือนบางปลาสร้อย

น่าเสียดายที่อดเขียนบรรยายความอร่อยแบบละเอียดให้กับร้านอาหารร้านนี้ ซึ่งคิดว่าถึงตอนนี้คงจะไม่สำคัญไม่ต้องรีวิวอะไรมากมายล่ะ เพื่อนๆสมาชิกที่ Follow หมี คงจะรู้อยู่แล้วเนอะว่าเพราะอะไร? ร้านตั้งอยู่ในซอยเล็กๆ เข้าไปนิดเดียวก็เจอ บรรยากาศร่มรื่นแวดล้อมไปด้วยต้นไม้ ราวกับว่านั่งกินอยู่ตรงชานหน้าบ้าน ผมมาชิมตอนเขาเกือบจะปิดร้านล่ะ (และต้องรีบไปรับจ๊อบขายต่อที่จัตุจักรชลบุรี) เลยไม่ได้ลองผัดไทอันเลื่องชื่อ (เพราะเริ่มเก็บแล้ว) สั่งหอยทอดแบบกรอบมากินจานนึง เป็นลูกค้ารายสุดท้ายของวัน รสชาติพอใช้ได้ อมน้ำมันตามคุณลักษณะของอาหารประเภทนี้อยู่แล้ว อ้วนดี ตัวแป้งกรอบจริงไรจริง และมีกลิ่นหอมตามมาตรฐาน เพียงแต่ดวงอาจจะไม่ดี (มั๊ง?) รู้สึกเหมือนกับว่าหอยไม่ค่อยสด รสและกลิ่นแปลกๆ ก็ยังนึกอยู่ว่า...คงคิดไปเอง สุดท้าย....ก็ทำให้ท้องเสียจริงๆ คำถามเล่นๆ คือ ถ้าคุณรู้ว่ากินเข้าไปแล้วอาจจะท้องเสีย คุณจะกินมัย?...บางคนเลือกทำเหมือนผมกินๆเข้าไปไม่สนใจ ไม่รู้ไม่ถาม มีหน้าที่กินก็กิน ขอเพียงแค่อิ่ม ซึ่งเขาก็อาจจะขายได้ในคุณภาพแบบนี้ไปเรื่อยๆ (จนกว่าคนจะรู้..และฉาววงการไปเอง) ในขณะเดี๋ยวกัน ถ้าผมเรียกเขามาถามว่า เฮ้ย! แบบนี้ ไม่ใช่ล่ะ มังเน่าอ่ะปล่าว? เอาเปรียบกันป่ะ? เรียกร้องสิทธิ์ความไม่ถูกต้อง เขาอาจมีสามัญสำนึกหันไปสำรวจดูของตัวเองว่า เออ...มันรู้วะ เด่วเปลี่ยนให้มันใหม่ ผมก็อาจจะรอด....คนอื่นๆก็อาจจะรอดในคราวต่อไป แต่ในความเป็นจริง เป็นเรื่องตลกร้าย คนที่เรียกร้องสิทธิ์ อาจจะไม่ได้ออกจากร้านเพราะคนส่วนใหญ่เขาไม่คิดว่าเป็นปัญหา คนเรียกร้องนั่นล่ะตัวปัญหา ....ขัดผลประโยชน์...โดนกระทืบก่อน ตายก่อนใครเพื่อน เหอๆ เรื่องที่ผมพูดไม่ได้เกี่ยวกับหอยทอดในวันนี้ แต่ผมเชื่อว่า.....คนที่ Follow ผมคงจะรู้ว่าผมยกตัวอย่างแบบนี้ ต้องการจะเทียบเคียงกับเหตุการณ์อะไรเนอะ พอครับ....หากคิดว่าให้เกียรติกันแล้ว ผมผิดที่สะเหร่อ ก็โอเค น้อมรับ แล้วแต่เลย...เอาที่คิดว่าสบายใจ กินอิ่ม...(ข่มตา)นอนหลับลงได้ สรุป การเขียนรีวิวเรียนรู้ไม่ยากครับ แค่เขียนให้เกี่ยวข้องกับอาหาร ถึงมีกฏ Eat Here จะกดหรือไม่กดก็ได้ เพราะยังไง...มันก็ไม่จำเป็นจริงๆ อันนี้พูดจริงๆจากใจ (ยังไงก็...มีเทคนิคอื่นอยู่ดีล่ะวะ แต่ไม่ต้องสอนเนอะ แค่นี้ก็วุ่นวายล่ะ) บางคนถนัดเขียนมากกกก...เขียนได้เป็นร้อยๆรีวิวโดยใช้เวลาแค่1สัปดาห์ เพื่อ Rank รางวัลต่างๆ จน...สมาชิกเดิมอิจฉา น้อยใจในโชคชะตา ไม่เป็นไรครับ ผมมีวิธีเอา Rank แบบง่ายๆมาฝาก (แต่...ไม่ต้องบอกดีฟ่าเนอะ แค่นี้...ก็วุ่นวายล่ะ ให้เหลือความทรงจำดีๆต่อกันบ้าง) เขียนให้เกิน 200 คำ มีรูปถ่ายแนบมาสัก1รูป จะไม่ว่าจะเก่าเก็บมาเป็นชาติ...ขนาดร้านเจ๊งไปแล้วก็ลงได้ (โอ๊..อันนี้ล้อเล่น ไม่ควรนะ ไม่ควร) หรือยืมจะมือถือเพื่อนถ่ายมาลงก่อน แล้วรอเวลาเขาจัดกิจกรรมล่าของรางวัลค่อยยืมมาลงก็ได้ (ไม่ผิดนะ...โครตน่าภูมิใจเลย เพราะไม่ได้มีแต่พวกใจรักเล่นอยู่พวกเดียวอยู่แล้วนี่) ...พอเป็นรีวิวคุณภาพได้แล้วเนอะ...ก็เขียนมันสั้นๆรวมๆเหมือน??....เนี้ยแหล่ะ ถูกกติกา...คงเป็นที่พอใจสำหรับทุกฝ่ายแล้วสินะ.... จบ.